Βουλευτικόν Συνέδριον
Αναλαμβάνουσα η Γενική εφημερίς εις τον 11 αριθμόν την διακοπείσαν δημοσίευσιν της οστεολογίας, ως αύτη ομολογεί, των πρακτικών, αποδίδει την ανάγκην της διακοπής ταύτης εις την πολλήν άλλην ύλην, της οποίας την κήρυξιν δεν εδύνατο να αναβάλλη. Ομολογούμεν και ημείς ότι δεν ημπορούσαν ενταυτώ οι Έλληνες ν’ αναγνώσουν τινά περίεργα φιλολογικά, και να μάθουν τι έπραττον οι φύλακες των Νόμων και των εθνικών δικαιωμάτων εις τας κρισίμους ημέρας, καθ’ ας το παν κινδυνεύει, μόνον από τας καταχρήσεις και την ιδιοτέλειαν. Αφήνομεν όμως τους αναγνώστας μας να κρίνουν οποίον ήτον καλλήτερον ν’ αναβληθή από τα δύο, των οποίων η σύγχρονος δημοσίευσις δεν εσυγχωρείτο. […]
Αλλ’ εν όσω ευρίσκουν εύλογον να μη μας δώσουν ακόμη την Σάρκα, ας εξετάσωμεν, απλής περιεργείας χάριν, εάν τουλάχιστον τα οστέα αυτά μας ρίπτονται όλα από την βουλευτικήν τράπεζαν. Ιδού τα της Συνεδριάσεως της 30 Οκτωβρίου, κατά την Γενικήν εφημερίδα.
«Επροβλήθη να διορισθή μία επιτροπή, ήτις να καταγράψη τα πράγματα του αποθανόντος Α΄ Γραμματέως του Βουλευτικού, Ιωάννου Σκανδαλίδου, και να τα σφραγίση, διά να φυλαχθώσιν, έως ου να παρρησιασθώσιν οι αληθείς κληρονόμοι του μακαρίτου, και εδιωρίσθησαν οι βουλευταί Κύριοι Θεόφιλος Καΐρης και Λάμπρος Αλεξάνδρου διά αυτήν την υπόθεσιν. Απεφασίσθη προσέτι να δημοσιευθή και διά του τύπου η απόφασις του Βουλευτικού».
Είς όμως των συνδρομητών μας μας ειδοποιεί, και ζητεί εντόνως να ειδοποιήσωμεν το Κοινόν, ότι κατά την ημέραν εκείνην ανεγνώσθη επί συνελεύσεως αναφορά τις σπουδαιωτάτη του κ. Εμμανουήλ Σπυρίδωνος της 14 Σεπτεμ. κατά τινος κ. Νάκου, όστις προ ολίγων μόνο μηνών, εκλέχθη, ως φαίνεται, δεύτερος Παραστάτης της Λιβαδίας. Το επιχείρημα της αναφοράς ταύτης ήτον ν’ αποδείξη, ότι η επαρχία Λιβαδίας, κατά το σύνταγμά μας, δεν έχη δικαίωμα να εκλέξη, παρά ένα μόνον Παραστάτην, καθώς άλλοτε ποτέ δεν έκλεξε δύω· ότι τέλος πάντων, εάν και υποτεθή ότι η Επαρχία εκείνη έχει τοιούτον δικαίωμα, πάλιν μήτε νομίμως εκλέχθη ο κ. Νάκος, ως διορίζει ο περί εκλογής Παραστατών Νόμος, μήτε άξιος ήτον να εκλεχθή ως προς τα προτερήματά του, μήτε εις τον Βουλευτικόν χορόν, με τον οποίον όμως συνεδριάζει, εδέχθη κατά νόμον, διότι δεν καθυπεβλήθη ακόμη εις τον απαραίτητον όρκον, τον οποίον ο Νόμος απαιτεί από κάθε Βουλευτήν· εκ τούτων δε όλων συνάγει ο αναφερόμενος, ότι καταπατούνται τα ιερώτερα του έθνους δικαιώματα, και παραβιάζωνται οι πλέον θεμελιώδεις Νόμοι, καθ’ όσον εις τον κ. Νάκον συγχωρείται να συνεδριάζη, να γνωμοδοτή και να ψηφηφορή εις το Βουλευτικόν.
Ιδού κόκκαλον, το οποίον έχει κάποιον μυελλόν, και όμως μας το κρύπτουν!
Ημείς δεν αρνούμεθα ότι χαίρει κάθε πατριώτης βλέπων την κηδεμονίαν του Βουλευτικού περί της περιουσίας, την οποίαν εγκατέλειψεν ο αποθανών Α΄ Γραμματεύς. Πληρεστέρα όμως ήθελεν είσθαι η χαρά αύτη, εάν εμάνθανε το Κοινόν, ότι εξετάζονται εις το Βουλευτικόν αι αναφοραί, αι οποίαι, ως εκείνη του κ. Σπυρίδωνος, ελκύουν την προσοχήν του έθνους όλου διότι, ή αδίκως δι’ αυτής κατηγορείται ο κ. Νάκος, και δυσφημίζεται όλον το Σώμα· ή φανερά παραβλέπονται όλα τα εθνικά δικαιώματα. (*) Πόσην άραγε λύπην πρέπει να λάβη το Κοινόν όταν βλέπη, ότι τοιαύται εξετάσεις παραμελούνται, ή γίνονται με τοιούτον τρόπον, ώστε μήτε άξιον κρίνεται να κοινοποιηθή λόγος περί αυτών!
(*) Η κατά την 30 Οκτωβρίου επί Συνεδριάσει ανάγνωσις τοιαύτης αναφοράς πιστοποιείται από τον Α΄ Γραμματέα εις αντίγραφον αυτής, εκδοθέν από τα Αρχεία του Σ. Β. Σ. [Σεβαστού Βουλευτικού Σώματος] του οποίου αντίτυπον μας εστάλη μαρτυρημένον από την εν Ναυπλίω Γενικήν Αστυνομίαν.
Ημείς αδιαφορούμεν προς τους διαφερομένους οι οποίοι είναι σχεδόν επίσης άγνωστοι εις ημάς, ούτε ομιλούμεν διά ν’ αποβληθή ο κ. Νάκος, και να τον διαδεχθή άλλος, ομιλούμεν υπέρ δημοσιότητος και εξετάσεως των καταχρήσεων.
