Περ. Γ΄
Αρ. 55
Προσωρινή Διοίκησις της Ελλάδος
Προς το Έξοχον Υπουργείον των Εσωτερικών
Το επαρχείον Βενετίκου
Λαμβάνομεν την τιμήν να αποκριθώμεν εις το από 2 του παρελθόντος, οπού με χαράν μας ηξιώθημεν μάλιστα βλέπομεν οπού το έξοχον υπουργείον έλαβον ολίγην ευχαρίστησιν εις τας μικράς ειδήσεις οπού κατά χρέος ειδοποίησα, δεν θέλω λείψει εις το εξής εκπληρούντες το χρέος μας να ειδοποιήσωμεν τα χρειώδη τρέχοντα.
Είμεθα βέβαιοι εις την προς ημάς εύνοιαν του εξόχου υπουργείου ότι θέλει ειδοποιήσει να βαλθούν εις πράξιν τα όσα δι’ ετέρων μας τριών γραμμάτων υπ’ αρ. 24, 26 και 34 δι’ ων επαρακαλούσαμεν ως δίκαια και μη εναντιούμενα ποσώς εις το υπ αρ. 10192 θέσπισμα του Σ. Εκτελεστικού.
Τα ανωτέρω γράμματά μας εσυντροφεύσαμεν του πανευγενεστάτου Κωνσταντίνου Ζώτου, ον οι κάτοικοι εξέλεξαν ως παραστάτην, ούτινος μη θελήσαντος δεχθήναι το βάρρος τούτο, ως παράνομον, ως γράφει, των κατοίκων εχόντων πρότερον άλλον παραστάτην τον κύριον Λιβέριον, ημείς εκπληρούντες τα χρέη του επάρχου κατά τας σεβαστάς διαταγάς δεν ελείψαμεν ερευνώντες και προτρέποντες τους κατοίκους εις μίαν τακτικήν και νομικήν τάξιν. Απαξάπαντες ηρνήθησαν οπού πόποτε δεν είχον παραστάτην, αλλά το πράγμα έγινε κατ’ απάτην. Η προς το επαρχείον αναφορά των κηρύττει φανερά την υπόθεσιν, της οποίας το αντίγραφον συντροφεύεται. […]
Τη 19 Σεπτεμβρίου 1825
